Renowacja używanych przedmiotów w czasach popularności nurtów eko jest ze wszech miar pochwalana. Recykling i oszczędzanie zasobów nie może być z gruntu złą ideą. Trzeba jednak pamiętać, żeby wybierać rozsądnie materiały i technologie. Tak, by przez ich stosowanie nie pogłębiać kryzysu ekologicznego. Wiele z produktów chemii malarskiej jest skomponowana ze związków o wysokiej reaktywności.
Zatem jak pomalować drewniane meble? To będzie wyzwanie dla niejednego majsterkowicza na wiele wieczorów.
W domu zawsze znajdzie się stary grat z duszą. Godny uwagi i starań o przywrócenie mu dawnej świetności. Meble z drewna szczególnie te z połowy zeszłego wieku są wykonane z solidnego drewna i poddane właściwej obróbce. Nawet jeśli niektóre ich elementy wykonane są z płyty wiórowej, jest ona solidna i zwarta. I bardzo często pokryta dobrej jakości fornirem wysokiej jakości drewna. Można ocenić to, porównując wagę podobnych mebli wykonanych współcześnie. Starsze egzemplarze są o wiele, wiele cięższe.
Sprzęt, choć zwykle nienowy, ma swój charakter i jak wiele mebli ze środkowej części zeszłego stulecia jest prosty i funkcjonalny. Była to cecha charakterystyczna stylu modern, który zapanował w stylistyce od lat 50. XX stulecia. Ówcześni projektanci zarzucili ekstrawagancje ultranowoczesności na rzecz wygody.
Dziś z powodzeniem powracamy do sprawdzonych metod projektantów niemieckich i włoskich w nowej odsłonie dawnych pasji. Dziś styl otrzymał miano mid-century modern i zachwyca znów swą prostotą i funkcjonalnością.
Po pierwsze
Pierwszą decyzję trzeba podjąć co do struktury nawierzchni. Każdy gatunek drewna charakteryzuje się innym układem słojów. Należy sobie zadać pytanie, czy słoje mają być widoczne, czy też chcemy je ukryć pod warstwą nieprzezroczystej farby. Jeśli chcemy je podziwiać, bo mają niezwykle interesujący rysunek, należy zaplanować w zestawie materiałów lakier, wosk lub olej. Jeżeli słoje nie mają się czym pochwalić, lepiej je ukryć pod warstwą nieprzezroczystej.
Przegląd produktów
Olej — jest może mniej popularnym środkiem do konserwacji drewna, ale pod wprawną ręką stolarza daje zadziwiająco porywające efekty wizualne.
Olej głęboko penetruje miąższość drewnianej konstrukcji. Struktura włókien drewnianych jest nim przesiąknięta w zależności od powtórzeń. Wypełnia wszystkie pory i zamyka drogę dla wody i mikroorganizmów, które mogą skolonizować najpierw powierzchniowo mebel, a następnie rozwinąć się w sieć żywego organizmu, jak to robią grzyby. Używanie takiego mebla jest z gruntu złe i może zaważyć na zdrowiu domowników.
Oleje do drewna są bezbarwne i zastosowanie ich na powierzchnie wyszlifowanego i surowego drewna daje wspaniały efekt wydobycia rysunku słojów. W różnym stopniu warstwy zimowe i letnie wchłaniają preparat, impregnując, co daje niepowtarzalny obraz dwukolorowego rysunku. Drewno nabiera lekkiego połysku.
Do nakładania oleju na powierzchnię drewna używa się materiałów tekstylnych. Dobra jest bawełna. Czyściwo bawełniane nie pozostawia na powierzchni odnawianego sprzętu strzępów tkaniny i dobrze magazynuje preparat, oddając go na powierzchnie drewna pod naciskiem ręki. Podczas pracy może się okazać, że w pierwszej chwili drewno nie wchłonie wszystkiego oleju. Nadmiar płynu należy zbierać, by powierzchnia w równomierny sposób nasiąkała olejem.
Wosk — w mniejszym stopniu wnika w strukturę słojów, a to z racji konsystencji. Konserwuje drewno w podobny sposób jak olej. A po jego nałożeniu i wtarciu w powierzchnie drewno staje się aksamitnie matowe i niezwykle gładkie. Można to ocenić dłonią, gładząc powierzchnię. Jeśli drewno było konserwowane wcześniej olejem, kolejne zabiegi pielęgnacyjne należy wykonać produktem z linii tego samego producenta. Unikniemy braku kompatybilności chemii zawartej w preparatach różnych dostawców.
Wosk można nakładać szmatką lub gąbką. Po lekkim rozgrzaniu da się go nakładać również pędzlem. Pędzel powinien mieć plastikowe włosie. Daje to gwarancje lepszego rozprowadzenia wosku na nawierzchni.
Należy stosować dwie warstwy specyfiku w niewielkich odstępach czasu. Pierwsza warstwa powinna mieć czas na wniknięcie w strukturę usłojenia.
Lakier — oprócz penetracji struktury i zabezpieczenia jej przed wilgocią daje drewnu kolor. Niektóre lakiery sprzedawane są w seriach liczących kilkadziesiąt kolorów i odcieni.
Drugim kryterium dla lakieru jest struktura malowanej nawierzchni. Możemy zakupić lakier matowy lub z połyskiem.
Do nakładania lakieru stosuje się tradycyjne narzędzia malarskie. Do lakieru najodpowiedniejszy jest pędzel. Preparat należy nanieść w dwóch, a jeśli zajdzie konieczność to czterech bardzo cienkich warstwach.
Farba — jeśli chcemy z jakichś względów ukryć strukturę rysunku słojów, trzeba pomyśleć o zastosowaniu farby. Wszelkie ornamenty słojów znikną przykryte nieprzezroczystym całunem kolorowej farby.
Do drewna można zastosować farby wodorozcieńczalne. Występują w handlu jako farba matowa, półmatowa i farba z połyskiem.
Tutaj kolorystyka jest naprawdę imponująca. Z imponującej palety można wybrać praktycznie każdy kolor, który rozróżnia ludzkie oko.
Nanoszenie można przeprowadzić pędzlem i wałkiem. Stosuje się także jak przy wosku dwie warstwy. Pierwszą można rozprowadzić pędzlem i po wyschnięciu nanieść drugą wykańczającą warstwę przy pomocy wałka z gąbki.
Przygotowanie powierzchni
Przepis jest uniwersalny we wszystkich przypadkach, bez różnicy, jeśli chodzi o rodzaj preparatu. Na początek powierzchnie drewna trzeba umyć i odtłuścić. Stary zaschnięty brud musi zniknąć. Jeśli są jakieś większe ubytki w powierzchni, trzeba je zaszpachlować i wyszlifować. Mniejsze rysy można potraktować papierem ściernym lub miejscowo cykliną. Szpachlowane powierzchnie zdecydowanie lepiej pokryć farbą.
Farba lub lakier po nałożeniu pierwszej warstwy może wymagać szlifowania. Wnikający w wierzchnią warstwę preparat unosi zwykle zakończenia wolnych włókien i tworzy szorstką strukturę na powierzchni. Po zeszlifowaniu czyści się powierzchnie wilgotną szmatką i pozostawia do całkowitego wyschnięcia.
